De keuze om pleegouder te worden werd voorafgegaan door een “onderzoeksperiode”. Om een goed beeld te krijgen van wat pleegzorg precies inhield, hadden we informatie opgevraagd en met diverse mensen gesproken. Vele (koffie)momentjes met mijn man René later, hadden wij besloten om  het pleegzorg traject in te gaan. Dat betekende voor ons een cursus volgen van een aantal avonden in Alphen aan den Rijn.
Een nieuwe wereld ging voor ons open. Wat een vreselijke verhalen hoorden wij daar over kinderen. De omstandigheden waarin sommige kinderen opgroeien, daar lusten de honden geen brood van. Maar ook de mooie verhalen kwamen aan bod. Hoe kinderen opbloeien als ze in een pleeggezin worden geplaatst. Natuurlijk werd er ook heel goed duidelijk gemaakt dat het opnemen van een pleegkind in je gezin, niet eenvoudig is. Een pleegkind heeft toch al een rugzakje, hoe jong het ook soms is als het bij de ouders vandaan wordt gehaald.

Ondanks alle verhalen, oefeningen, waarschuwingen e.d. hadden we na afloop van het opleidingstraject toch besloten om ons huis en hart open te stellen voor een pleegkind. We gingen ervoor!

Het daadwerkelijk iets voor een ander kunnen betekenen en een kind een beter toekomstperspectief  bieden door o.a. een fijn en veilig thuis te bieden. Dat waren enkele redenen voor ons om met dit traject door te gaan.

En toen volgde het wachten. Ken je dat gevoel? Heb je eenmaal iets besloten,  dan wil je het ook graag snel geregeld of georganiseerd hebben. Nou dat gevoel hadden wij dus ook!

Wachten…. Je vraagt je geregeld af, gaat het nog wel door? Wij zijn er klaar voor, kom maar op. Nu ik dit zo zit te typen komt het liedje van Davina Michelle ook even naar boven. Als het toen bekent was, had ik het zeker regelmatig gezongen.. Duurt te lang.. ik sta hier al een tijdje…

Maar zo werkt het dus niet. Er moet wel een MATCH zijn.  De plaatsing van het kind moet op basis van de gegevens van zowel het kind als de pleegouders wel grote kans van slagen hebben. Want niets is zo erg voor een kind als het weer moet verhuizen naar een ander gezin.  Dus wachten totdat er een match is.

Eindelijk na een aantal maanden kreeg ik een telefoontje van pleegzorg. Ik weet het nog als de dag van gisteren dat ze belden. Je zou het bijna kunnen vergelijken met het wachten op de uitslag van je zwangerschapstest De zenuwen gierden door mijn lijf toen ik besefte dat ik pleegzorg aan de lijn had. De dame aan de andere kant van de lijn begon te vertellen dat ze naar hun idee een “match” hadden.

Wat er op zo’n moment allemaal door je heen gaat is onbegrijpelijk: geluk, zenuwen, beetje stress maar vooral nieuwsgierigheid !