Er waren momenten waarop ik me afvroeg: Wat doe ik verkeerd? Waarom lijkt het thuis zo vaak te botsen? Waarom luisteren mijn kinderen niet? Waarom voelt het alsof ik altijd de strijd moet aangaan, terwijl ik zo graag een warme sfeer wilde creëren?
Mijn reis naar coach begon niet met het idee: ik word coach. Het begon met een uitnodiging. Een confronterende, maar liefdevolle boodschap van een therapeute bij wie we hulp zochten voor mijn dochter. Ze zei: “Als jij bereid bent om met jezelf aan de slag te gaan, denk ik dat we meer bereiken dan wanneer ik met haar blijf praten. Jij bent er immers 24/7, ik maar een uur per week.”
Die woorden raakten me. Ze maakten iets los. Want diep vanbinnen voelde ik: ze heeft gelijk. Ik was zo hard mijn best aan het doen. Ik wilde het goed doen als moeder, als partner en als dochter. Ik voelde me verantwoordelijk voor de sfeer in huis en voor het geluk van mijn kinderen. Daarnaast wilde ik graag gezien en gehoord worden door mijn moeder. Maar ondertussen liep ik mezelf soms voorbij.
Ik zorgde wél voor mezelf want ik nam tijd voor mezelf en bleef dagelijks naar mijn paard gaan om te rijden of te verzorgen. Daarnaast deed ik nog andere leuke dingen, maar echt genieten deed ik niet altijd. Er bleef een knagend schuldgevoel want ik was niet zo’n moeder die op school veel hielp, maar wel zo’n moeder die haar kinderen, ook als ze vrij was, naar de opvang bracht. En als het dan thuis escaleerde voelde ik me machteloos.
Toen begon de echte reis: die naar binnen. En die startte, hoe toevallig ook, met een advertentie op Facebook. Een gratis bijeenkomst: kennismaken met NLP in Schiedam. Ik werd op; de een of andere manier getriggerd door die advertentie en schreef me in. Een paar weken later stapte ik, met gezonde spanning, die ruimte binnen.
Ik weet nog goed dat ik tijdens de middagpauze serieus twijfelde om naar huis te gaan. Ik dacht echt: wat doe ik hier? Maar tegen het einde van de dag had ik me ingeschreven voor de opleiding NLP Practitioner. Zo verrassend kan het leven lopen.
Tijdens die opleiding heb ik gehuild, gelachen en vooral ontzettend veel geleerd over mezelf. NLP hielp me inzicht krijgen in hoe gedachten, gevoelens en overtuigingen mijn gedrag beïnvloeden. Hoe ik reageer op situaties, waar dat vandaan komt en, nog belangrijker, hoe ik daar verandering in kan aanbrengen.
Ik werd me zoveel bewuster van de invloed van mijn verleden, mijn overtuigingen en mijn automatische patronen. Met behulp van NLP, familieopstellingen en paardencoaching begon ik te ontdekken wat er onder de oppervlakte lag wat mijn ook gedrag beïnvloedde. Patronen en (oude) overtuigingen. Dingen die ik had meegekregen zonder dat ik het wist. En stukje bij beetje veranderde er iets in mij en daardoor ook om mij heen. De strijd werd minder heftig. Ik werd zachter en was minder snel getriggerd. En vooral: ik kon weer écht aanwezig zijn, niet alleen voor de ander, maar vooral ook voor mezelf.
Vandaag de dag werk ik met vrouwen die zich hierin herkennen.
Die verlangen naar rust in hun hoofd en hart. Die voelen: dit mag anders, dit kan anders. Die bereid zijn om eerlijk naar zichzelf te kijken, zonder oordeel, maar met nieuwsgierigheid en mildheid. Die beseffen dat ze ook hun eigen plek mogen innemen, zonder schuld of schaamte. Dit me het
uitgangspunt om de verbinding met zichzelf te herstellen, zodat de relatie met hun kind, partner en ouders ook zachter kan worden.
Ik ben niet het type coach die met een stappenplan komt. Ik werk met jouw verhaal, jouw tempo, jouw systeem. Soms met een paard, soms in een opstelling, soms gewoon in gesprek. Altijd in verbinding.
Herken jij jezelf in deze vragen?
- Raak je sneller uit balans dan je zou willen?
- Heb je het gevoel dat jij altijd degene bent die het moet oplossen?
- Wil je een betere relatie met je kind, je partner en/of je ouders maar weet je niet hoe?
- Ben je toe aan meer rust, verbinding en ruimte voor jezelf?
Dan is dit misschien ook jouw moment om een stap te zetten.