Je vraagt je kind: “Hoe was je dag?” “Goed.”
En dat was het. Geen verdere uitleg, geen enthousiasme, misschien een schouderophaal. Maar ergens voel je aan dat er méér speelt. Misschien was er ruzie op school, voelde je kind zich onzeker of is er iets gebeurd wat hij of zij nog niet onder woorden kan brengen.
Kinderen communiceren niet alleen met woorden—hun lichaam vertelt vaak het echte verhaal. Door bewuster te kijken en luisteren, kun je die signalen leren herkennen en daarmee een diepere band opbouwen omdat je een je reactie beter kunt afstemmen op wat het kind echt nodig heeft.
In deze blog ontdek je waarom kinderen niet altijd delen wat er speelt en hoe je lichaamstaal kunt lezen om toch dichtbij te komen.
Waarom zegt je kind niet altijd wat hij voelt?
Sommige kinderen praten makkelijk over hun emoties, terwijl andere meer gesloten zijn. Dit kan verschillende oorzaken hebben:
1. Je kind weet zelf niet precies wat hij voelt
Emoties zijn voor kinderen complex. Soms voelen ze zich ‘raar’, maar weten ze niet waarom. Ze kunnen prikkelbaar, stil of juist hyperactief worden zonder dat ze zelf begrijpen wat er speelt.
Wat kun je doen?
Help je kind om emoties onder woorden te brengen.
In plaats van “Hoe was je dag?”, de vraag:
- “Wat was het leukste moment van je dag?”
- “Was er iets wat je lastig vond vandaag?”
- “Ik zie dat je een beetje stil bent. Is er iets waar je over wilt praten?”
Tip:
Laat je kind op een schaal van 1-10 aangeven hoe hij zich voelt. Dit maakt het makkelijker om gevoelens te benoemen zonder meteen in een gesprek te hoeven duiken.
2. Je kind wil geen last zijn
Sommige kinderen houden emoties binnen omdat ze anderen niet willen belasten. Dit gebeurt vaak als ze merken dat hun ouders zelf gestrest of druk zijn.
Misschien herken je dit bij jezelf: wanneer iemand vraagt hoe het met je gaat, zeg je uit gewoonte “goed”, ook als dat niet zo is. Kinderen doen hetzelfde.
Wat kun je doen?
Creëer momenten waarin je echt aanwezig bent, zonder afleiding. Tijdens een autorit, vlak voor het slapengaan of tijdens een activiteit (zoals tekenen of bouwen) voelen kinderen zich vaak meer ontspannen en komen gesprekken vanzelf op gang.
Tip:
Zeg eens: “Soms zeggen mensen dat het goed gaat, maar voelen ze zich eigenlijk anders. Hoe is dat bij jou vandaag?”
3. Je kind voelt zich niet veilig genoeg om te delen
Kinderen delen hun gevoelens alleen als ze voelen dat er ruimte voor is—zonder oordeel, zonder meteen oplossingen. Als je als ouder snel reageert met “Ach, het valt wel mee!” of “Dat moet je gewoon negeren,” kan een kind het idee krijgen dat zijn gevoelens er niet helemaal mogen zijn.
Wat kun je doen?
Wanneer je kind iets deelt, weersta dan de neiging om direct te troosten of op te lossen. Zeg in plaats daarvan:
✔ “Dat klinkt moeilijk. Wil je er meer over vertellen?”
✔ “Ik hoor je. Dat lijkt me echt niet fijn.”
✔ “Wat zou jou nu helpen?”
Tip:
Soms wil je kind gewoon even zijn hart luchten, zonder advies. Vraag eens: “Wil je een oplossing, of gewoon even vertellen?”
Hoe lees je de echte emoties van je kind?
Naast woorden spreekt het lichaam een eigen taal. Hier zijn drie signalen waar je op kunt letten:
1. Gezichtsuitdrukkingen: Wat zegt het gezicht?
Opgetrokken wenkbrauwen → Verwarring of onzekerheid
(“Ik weet niet wat ik moet doen.”)
Strakke lippen of neerhangende mondhoeken → Onderdrukte emotie
(“Ik wil iets zeggen, maar durf niet.”)
Oogcontact vermijden → Schuld, schaamte of ongemak
(“Ik voel me niet prettig bij dit gesprek.”)
Tip:
Benoem wat je ziet: “Ik zie dat je een beetje fronst. Zit er iets in je hoofd?”
2. Lichaamshouding: Hoe beweegt je kind?
- Open houding (ontspannen schouders, rechte rug) → Comfortabel en op z’n
gemak - Armen over elkaar of afgewend lichaam → Afstand of weerstand
- Onrustig bewegen (friemelen, voeten tikken) → Nervositeit of spanning
Tip:
Zit je kind gesloten of gespannen? Probeer te spiegelen: neem een ontspannen houding aan en wacht even. Soms helpt het om gewoon stil bij je kind te zitten, zonder druk om te praten.
3. Stemgebruik en ademhaling: Hoe klinkt je kind?
- Snelle, hoge stem → Opwinding, spanning of onzekerheid
- Zachte, monotone stem → Verdriet of terughoudendheid
- Zuchten of korte ademhaling → Frustratie of overweldiging
Tip:
Hoor je een verandering in stem? Vraag zacht: “Je klinkt een beetje anders dan normaal. Hoe voel je je echt?”
Twee simpele stappen om écht contact te maken
1. Geef je kind tijd en ruimte
Niet elk gesprek hoeft meteen diep te zijn. Soms hebben kinderen tijd nodig om hun gevoelens te verwerken. Door consistent aanwezig te zijn—zonder druk—zullen ze sneller naar je toe komen als er iets speelt.
Wat kun je doen?
✔ Wees een rustige aanwezigheid. Ga samen tekenen, koken of wandelen zonder meteen vragen te stellen.
✔ Laat merken dat je beschikbaar bent. Zeg: “Je mag het altijd vertellen, ook later.”
2. Luister zonder oordeel en zonder haast
Als je kind eindelijk iets deelt, is jouw reactie cruciaal. Je eerste reactie bepaalt of je kind zich veilig voelt om verder te praten.
❌ Niet helpend:
• “Je moet je daar niets van aantrekken.”
• “Dat is toch niet zo erg?”
• “Volgende keer zeg je gewoon iets terug.”
✅ Wel helpend:
• “Ik snap dat dat niet fijn voelde.”
• “Dat lijkt me lastig. Wil je een knuffel of wil je even alleen zijn?”
• “Wat zou jou helpen om je beter te voelen?”
Tip:
Soms hebben kinderen geen woorden nodig, maar een arm om zich heen of gewoon even samen zitten.
Conclusie:
Verbinding vóór informatie
“Het gaat goed.”
Dat zegt je kind misschien wel vaak. Maar jij voelt: er speelt iets anders.
Als je wilt weten wat er écht in je kind omgaat, helpt het om minder te vragen en meer te kijken. In de blik, de houding, de kleine reacties… zit vaak al het echte antwoord.
Wil jij leren hoe je beter afstemt op wat je kind non-verbaal laat zien? Of hoe je in gesprek blijft, ook als woorden schaars zijn?
Stuur me gerust een berichtje. Ik denk graag met je mee – als coach én als moeder. 💛